એક અગ્નિદાહ દેતા બાળકની વ્યથા...

  ખબર પડી જ્યારે મમ્મી હવે ક્યારેય મને નહી  બોલાવે , એનો અંતિમ શ્વાસ લેવાઇ ગયો છે , ત્યારે હુ પણ ધડકન ચુકી ગયો હતો.. એવુ ના હોય્. મારી મમ્મી મારાથી રિસાય જ નહી ને..
પણ હા એ હકિકત હતી .. મારી મા હવે મારી સાથે ક્યારેય નહી બોલે.. હવે શું ?
કેમ સમજાવુ લોકોને કે હમણા મારા હ્રદયની હાલાત શું છે પણ હવે મારી મા લોકો માટે એક શરીર બની ગઈ  હતી ફક્ત શરીર્.
બધા એ એની સાથે નો સંબંધ કાપી નાખ્યોં હતો.. મારી મા ને નીચે સુવડાવામાં આવી , ના સુવડાવો એ કોઇ દિવસ નીચે નથી સુતી.. પણ કોઇ સાંભળતુ ન હતુ. ઠાઠડી પર સુવડાવી .. લાકડા પર. કેટલુ વાગતુ હશે એને ? ત્યાં કોઇક બોલ્યુ શરીરને ના લાગે હવે એ ફકત એક શરીર છે.. એમ થયુ એક તમાચો લગાવી દઊ.. અરે ધીરેથી બાંધો ,,
ના શરીર  પડી જાય તો.. હે ભગવાન મને કેમ આવુ બધુ જોવુ પડે છે.. મારે નથી જોવુ આ બધુ.. પણ હુ દૂર કેમ જાવ .. હમણા આ બધા હંમેશ માટે લઈ જશે મારી મમ્મીને .. મન કઠણ કરીને ત્યાં ઉભો ઉભો મારી મા પર થતા અત્યાચાર જોતો રહ્યો.. મારી વાત એને  સંભળાતી હશે ને " મા એક વાર પાછી આવી જા.. હું કેમ રહીશ તારા વગર.. " એ બોલતી પણ ન હતી અને સાંભળતી પણ ન હતી .. જવાબ પણ નહોતી આપતી.. ત્યાં તો લોકો એ મને બોલાવ્યો કાંધ આપવા.. જેણે મને આખી જિંદગી સંભાળ્યુ એને મારા કાંધની શું જરુરત્..

મારે જ એને વળાવવાની.. ના મારાથી નહી થાય .. લોકોએ સમજાવ્યુ ના દીકરા વગર મા કેમ જાય.. આ વખતે પહેલી વાર કોઇ શરીર ન બોલ્યું .. શ્રી રામ શ્રી રામ આ શબ્દ હું જિંદગી માં હું નહી બોલુ.. આ શબ્દ એટલે મા ને મુકવા જવાનો સમય થઈ ગયો હતો.. હવે એ દેખાશે પણ નહી .. કેમ આપણે ઘરે શરીર ન રાખી શકીયે.. એ ન બોલે પણ હુ તો વાત કરી શકુ ને.. 

  સ્મશાને પહોચ્યાં ..મારા હાથમાં અગ્નિ દેવામાં આવ્યો કે અગ્નિદાહ આપો.. કેવી રીતે આપુ મા.. તારા શરીર ને આગ.. જરા અમથી દાઝી જતી તને કેટલી બળતરા થતી .. અને હવે હુ તને અગ્નિદાહ આપુ.. ના મા આ તો મારાથી નહી જ થાય .. તે તારુ લોહી બાળીને અમને મોટા કર્યા અને હવે હું તને બાળુ.. આ તે કેવા નિયમ .. હે પ્રભુ તારે મ્રુત શરીર ને બસ ગાયબ કરી નાંખવાનું .. આવી સજા ન આપ એક બાળકને.. 

   " દીકરા મારા શરીરને અગ્નિદાહ આપીશ તો જ તને ખબર પડશે કે આ દુનિયામાં કંઇ જ નથી .. જેને પોતાના માનીયે એના હાથે જ અગ્નિદાહ લેવો પડે.. તુ આપ બેટા એટલે તારો પણ આ દુનિયા પ્રત્યેનો મોહ , લાલચ બધુ ઓછુ થઈ જશે.."

આ કોનો અવાજ્. આ તો મારી મા નો.. જતા જતા પણ એક સત્ય વચન અને જીવન જીવવાનો એક રસ્તો બતાવતી ગઈ.. મા હું તારા વગર કેવી રીતે જીવીશ ??

કેન્સર

મુંબઈ નગરી એટલે સપનાઓ પૂરા કરવાની  નગરી.. લોકોને મુંબઈ જોવાનો એટલો મોહ હોય છે .. ઘણા લોકોનો મોઢે સાંભળ્યુ છે કે અમારા માટે મુંબઈ આવવુ એટલે દુબઈ આવવા જેવુ હોય છે.. 

મુંબઇ નો એક એક ખૂણો લોકોને જોવો હોય છે .. ક્યારેક તો એમ થય કે મુંબઈ વાળા ઓ એ એવી બહૂ જગ્યા નહી જોઇ હોય જે બહરથી આવવા વાળા ઓ એ જોઇ લીધી હશે. આજે હું પણ એક એવા જ મુંબઈ નાં ખૂણામાં ગઈ જ્યાં ૪૫ વર્ષમાં પહેલી વાર જવાનું થયુ.. જ્યાં બહારગામનાં બહૂ બધા લોકો આવેલા હતા.. પણ બધાની આંખોમાં એક દર્દ હતુ..એક પીડા હતી ..મને એમ થયુ કે હે પ્રભુ કોઇ દુશમનને પણ મુંબઈ નો આ ખૂણો ન જોવો પડે.. અને એ ખૂણો હતો.. પરેલ ની ટાટા હોસ્પિટલ નો રોડ. હજી હમણા જ મે મારા નણંદને આ રોગ ને કારણે ગુમાવ્યા.. 

અને ત્યા મને સમાચાર મળ્યા કે મારી એક ફ્રેંડ ના પતિને કેન્સર આવ્યુ અને તેમને ત્યા હોમીભાભા હોસ્પિટલમાં એડમીટ કર્યા છે.. હું એમની તબીયત જોવા ગઈ.. એમની તબીયત પણ બહૂ જ ખરાબ છે. પણ ત્યાંની એક પણ ફુટપાથ દર્દીઓા વગરની નહોતી અને કોઇ આંખ આંસુ વગરની 

નહોતી. કોઇ નાના નાના બાળક્ને લઈને મા બેઠી હતી .. તો કોઇ ૧૫ વર્ષનો દીકરો  પોતાની માતાને વ્હીલચેર માં લઈને જતો હતો. અને એની માતા એને સફેદ પટ્ટિ વાળો રુમાલ બાંધવાનુ કહેતી હતી કે તુ પહેરી લે તને કાંઇ ન થઈ જાય.. બધાની આંખોમાં પોતા માટે કે સ્વજન માટે મૌત નો એક ભય દેખાતો હતો..

  કહેવાય છે કે તંબાકુ ખાવાથી કે દારુ પીવાથી કે કોઇ પણ જાતનાં વ્યસન થી કેન્સર થાય છે. મારા 

નણંદે જિંદગીમાં કોઇ દિવસ આમાથી કંઇ નથી ખાધુ. કે નથી મારી ફ્રેંડ ના પતિ એ કોઇ દિવસ સ્મોક કર્યું. મગજ બહેર મારી જાય છે જ્યારે આવુ બધુ જોઇયે છે. જ્યારથી સમજણા થયા ત્યારથી તેઓ શબરીમલાઇ ની જાત્રા કરવા ગયા છે. મારા નણંદ કેટલીયે વાર શ્રીનાથજીનાં દર્શન કરવા 

નાથ્ધ્વારા ગયા છે. હવેલીમાં તો એ હજારો વાર ગયા છે. આપણા મહાન સંત પૂજ્ય ડોંગરેજી મહારાજ ને પણ આ રોગ થયો હતો.. પૂજ્ય નીરૂમા ને પણ આ રોગ થયો હતો.. શું કામ થાય છે આ રોગ ?

ડોકટર્સ સાથે વાત થઈ તો એમનું કહેવુ છે કે બહેન અમને આ વાત હજી નથી ખબર પડી કે શેનાથી 

થાય છે આ રોગ ? અને આનો ઇલાજ પણ સાયન્સ નથી ગોતી શકી.. 

   આવા વખતે લાગે કે માનવી કેટલો લાચાર છે કે કેટલુ પણ ભણે કાંઇ પણ કરે એનાં હાથમાં કંઇ જ નથી..

                                                                                                          નીતા કોટેચા "નિત્યા"

વટાણાની બદલીમાં ઠાકોરજી કે ઠાકોરજીની બદલીમાં વટાણા

હવેલી ધર્મ માં ઠાકોરજી પુષ્ટાવેલા હોવા જરૂરી છે.જો ન હોય તો એ ઠાકોરજી ને ફક્ત એક રમકડુ કહેવામાં આવે છે. 
અને ક્યાંક બહારગામ જઈયે તો બીજાનાં ઘરે પધરાવવા જોઇયે અથવા સાથે લઇ જવા જોઇયે। હમણા એક વૈષણવને મળવાનુ થયુ. 
વાત વાત માં એમણે કહ્યુ "હુ બહારગામ જવાની છુ તો મારા ઠાકોરજીને મારા પડોસી ને ત્યાં પધરાવીને જઈશ." 
મે કહ્યુ" આ જમાનામાં વધારે કોઇને હેરાન ન કરાય,
તમે જેટલા દીવસ જવાના હો એટલા દિવસનાં બંટાજી ભરીને જાવ.  તો કહે ના એમને કંઇ તકલીફ નથી .
                       "હું પણ તો એમના વટાણા  એક વર્ષ માટે મારા ફ્રીજ માં રાખુ છુ ને,..  "

"ગઝલનાં ગગન માં " ઘાટકોપરમાં યોજાયેલ માતૃભાષા પર્વ માં જવાનું થયું .. થોડી વાર જ માણવાનો મોકો મળ્યો..પણ એમાં એક વાત થોડી મને ન ગમી.. તો તેનુ સમાધાન જો કોઇ આપી શકો તો ચોક્કસ થી આપજો..

     આદરણીય , પુજનીય નમ્રમૂની મહારાજ સાહેબને સંસ્કાર પર બોલવાનું કહેવામાં આવ્યુ હતુ.. એમણે એક ઉદાહરણ આપ્યું..

    એક ભાઇ ને ત્રણ દીકરા ..બે દીકરાનાં લગ્ન થઇ ગયા હતા.  છેલ્લાનાં દીકરા નાં લગ્ન બાકી હતા. તેની માટે છોકરી જોવા જવાનું થયું. છોકરી , દીકરાને પસંદ આવી ગઈ પણ જાણવા મળ્યુ કે એનાં કુટુંબમાં કોઇક સ્ત્રી એ આપઘાત  કર્યો હતો. તેથી એ બાપા એ કહ્યુ એવી દીકરી ને ન પરણાય જે ઘરમાં કોઇયે આપઘાત કર્યો હોય. પણ દીકરો ન માન્યો ને એ જ છોકરી સાથે લગ્ન કર્યા. થોડા વર્ષો વિત્યા પછી ધંધામાં ખોટ ગઈ .. બાપાએ ત્રણે વહુઓને બોલાવીને કહ્યુ " તમારા દાગીના આપી દ્યો , થોડા દીવસમાં પાછા છોડાવી લઈશ .. બે વહુ ઓ એ તરત આપી દીધા. નાની વહુ ન માની , દીકરા એ બહુ સમજાવી પણ છેલ્લે વહુ એ કહ્યુ કે " જો તમે બહુ જબરદસ્તી કરશો તો હુ આપઘાત કરી લઈશ " બાપા એ તરત દીકરાની સામે જોયુ ને કહ્યુ " જોયુ હુ આની માટે જ ના કહેતો હતો"

 મને આ આખી વાત સાંભળીને  ન સમાજાણુ કે મહારજ સાહેબ કહેવા શું માંગતા હતા. કે છોકરી જોવા જાઈયે ત્યારે પહેલા પુછવાનું કે તમારે ત્યા કોઇયે આપઘાત તો નથી કર્યો ને?  અને જો કર્યો હોય તે છોકરી ને લગ્ન માટે યોગ્ય ન ગણવી ..ત્યા ૧૦,૦૦ લોકો હાજર  હતા એમાં કેટ્લાયે યુવાનો હતા.  યુવાનો નાં મગજ અને મન પર આ વાત કેટલી હદ સુધી બેસી ગઈ હશે કે હવે છૉકરી જોવા જાવ તો પહેલા આ સવાલ જરુર પૂછવાનો .. આજે સ્ત્રીઓ  કરતા વધારે હવે તો પુરુષો નાં મોઢે સંભળાય છે કે હુ આપઘાત કરી લઈશ તો આ વાત ને કેટલી યોગ્ય ગણવી .. મારા ફુઇ એ પણ આપઘાત કર્યો છે , મને તો કોઇ દિવસ આપઘાત  નો વિચર નથી આવ્યો.. હું તો મારા જીવનમાં આવેલ મુસીબતો નો બરોબર સામનો કર્યો છે .. 

નલિનીબહેન સાથેની મુલાકાતનો દિવસ એ સૌથી શ્રેષ્ઠ દિવસ..ને એમનાં હસ્તાક્ષર એટલે પ્રોત્સાહનથી ભરપુર ..

પ્રિય નીતા બહેન 

આજીવન સફેદ પાનાનો સામનો કરી કવિતા લખો, આનંદ લ્યો અને આનંદ આપો..

નલિની માડગાંવકર
૧૭/૯/૨૦૧૩

૧૭/૯/૨૦૧૩

લાગણીઓના  દરવાજા આમ બંધ ના કરો,
 ચાવી વગરનાં તાળા ખોલતા અમને પણ આવડે છે.
         
                         નીતા કોટેચા  “ નિત્યા”

‘સ્વીચ ઓફ’ – વાર્તા સ્પર્ધા પ્રથમ વિજેતા

http://pustakalaybts.wordpress.com/varta-spardha/%E0%AA%B8%E0%AB%8D%E0%AA%B5%E0%AB%80%E0%AA%9A-%E0%AA%93%E0%AA%AB-%E0%AA%B5%E0%AA%BE%E0%AA%B0%E0%AB%8D%E0%AA%A4%E0%AA%BE-%E0%AA%B8%E0%AB%8D%E0%AA%AA%E0%AA%B0%E0%AB%8D%E0%AA%A7%E0%AA%BE-%E0%AA%AA/#comment-140

જ્યારથી રીતુની હાલત જોઇ હતી ત્યારથી મને દીકરા ન હોવાનું કદી દુ:ખ નહોતુ થયુ . આમ તો મે પોતે જ ત્રણે સુવાવડો વખતે દીકરી માંગી હતી અને પ્રભુએ એ ઇચ્છા પૂરી પણ કરી હતી. મારા સાસુ ફક્ત પહેલી દીકરી વખતે હોસ્પિટલમાં આવ્યા હતા..બીજી બંને સુવાવડ વખતે દીકરી આવવાનાં સમાચાર સાંભળીને જ તેઓ કહી દેતા કે પાંચ દીવસ પછી ઘરે જ આવવાની છે ને ત્યારે જોઇશું જ ને, મને ત્યારે દુ:ખ ન થતુ પણ હસવુ આવતુ કે હજી આવી માનસીકતા ધરાવતા સાસુ ઓ છે ખરી .. હોળીને દિવસે એકટાણુ કરવાનું હોય, પણ કહેવાય છે કે ફક્ત દીકરાની મા એ. એટલે સવારના જ મહેણાનો વરસાદ શરુ થઈ જતો ” આશા , મારે તો આજે એકટાણુ છે હો, મારુ જમવાનું ન બનાવતી , ફક્ત તારુ અને દીકરી ઓ નુ બનાવજે..” આગળનું મારે સમજી જવાનું હોય.. બસ હોળી ને દિવસે હુ આ વાક્ય ની જ રાહ જોતી હોવ.

મારા સાસુ માટે તો આ વાક્ય બોલે એટલે કદાચ હોળી નાં રિવાજ પુરા થયા હોય એવુ લાગતુ અને હવે તો મને પણ એવું જ લાગતુ કે તેઓ ન બોલે ત્યાં સુધી મને સુખ ન પડતુ.. હવે તો મે જ કહેવાનું શરુ કરી દીધુ હતુ કે ” બા તમારી માટે શું ફરાળ બનાવું , મારે તો એકટાણુ છે નહી ..” બા સમસમીને બેસી જતા કે એમણે મહેણુ મારવાનો મોકો ગુમાવી દીધો હતો.. ચાર વર્ષ પહેલા અમારી વચ્ચે નો આ સંવાદ બંધ થયો. કારણ હોળીનાં દિવસે જ મારા પતિદેવ એટલે કે એમનાં સુપુત્ર જે રજા નાં કારણે ઘરે હતા તે કોઇક વાત પરથી બા પર બહૂ ગુસ્સે થયા. બા એટલા ડરી ગયા કે ક્યાંક દીકરો મારી ન બેસે. છેલ્લે મારાથી સહન ન થયું એટલે હું વચમાં પડી ને મે મારા પતિદેવ ને કહ્યુ” શું જાવનવર વેળા પર ઉતર્યાં છો. જે મા તમારી માટે આટલા વર્ષો થી એકટાણા કરતી આવી છે એને માન આપવાને બદલે તમે આવું વર્તન કરો છો .આ તો બા છે કે ચલાવી લે છે મારા જેવી મા હોત તો બે લાફા પડી ગયા હોત મારા દીકરાને,મારા પતિદેવ હકીકત માં જાણે મારા આવા સ્વરુપથી ડઘાઈ જ ગયા. અને પગ પછાડતા ઘર માં થી બહાર ચાલ્યા ગયા,કદાચ એમણે કદી વિચાર્યું જ નહી હોય કે હું બા નો પક્ષ લઈશ ..પણ બા મારા સાસુ પછી પણ એક સ્ત્રી પહેલા હતા..ને એક સ્ત્રી પરનો અત્યાચાર હું કેવી રીતે સહન કરી લઉ. શૈલેષ નાં નીચે ગયા પછી મે જોયું બા ધ્રુજતા હતા મે એમની પાસે જઈને એમનાં હાથ પર હાથ રાખ્યો અને એ મારી સાથે વળગી પડ્યા અને મારી સાળી નો પાલવ એમનાં આંસુઓથી ભિંજાઇ ગયો એ જોઇને મને બહુ દુખ થતુ હતુ કે એક સ્ત્રી શું આ માટે જ દીકરા ને જન્મ આપે છે તે જ દિવસ થી તેમણે એકટાણા છોડી દીધા અને મે એ માટે પણ મે તેમને કંઇ ન કહ્યું .ત્યારે બા એ પહેલી વાર કહ્યું ” આશા , સારુ છે તારે દીકરો નથી” આ વાક્યની અંદર છુપાયેલ વ્યથા મને સમજાતી હતી , પણ હકીકત કહુ તો કોઇના પણ દીકરાનાં લગ્નમાં જાવ ત્યારે મારી આંખમાં થી પણ બે ટીપા આંસુનાં સરી જ પડતા. મને એક વાર તો મનમાં થઈ જતુ કે જો મને પણ દીકરો હોત તો હું પણ વહુ લાવી હોત . પણ એ આંસુની વાત નીલુ સિવાય કોઇને નહોતી ખબર. એટલે જ નીલુએ પોતાનાં દીકરાનાં લગ્ન વખતે બધી વીધી માં મને આગળ પડતી રાખી હતી .. પણ જેમ જેમ દિવસો જતા ગયા ખબર પડવા લાગી કે નીલુ ની વહુ માથાભારે હતી નીલુનાં વર તો અવસાન પામ્યા હતા. પણ વહુ પ્રિયા, નીલુ અને એના દીકરા વચ્ચે બહૂ ઝઘડા લગાવતી હતી . નીલુ જ્યારે આવે ત્યારે ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડતી. મને પ્રિયા પર ગુસ્સો આવતો અને એનાથી વધારે એનાં દીકરા પર કે આટલા વર્ષો મા સાથે રહ્યો અને હવે કાલની આવેલી બૈરી નો થઈ ગયો..એમ થાતુ કે નીલુનાં ઘરે જઈને બંને પર ગુસ્સો કરુ પણ નીલુ ના પાડતી કે એનાથી ઘરમાં વધારે ઝઘડા થશે થોડોક વખત પહેલા એક પ્રસંગમાં બધા ભેગા થઈ ગયા. પ્રિયા અને આકાશ મને પગે પણ લાગ્યાં એમને આશીર્વાદ આપવાની કોઇ ઇચ્છા નહોતી પણ નીલુનાં ઇશારા નાં કારણે હાથ માથા પર રાખવો જ પડ્યો પણ હું એમની સાથે વધારે વાર બેસી ન શકી હું બહાનું કાઢીને દૂર ચાલી ગઈ પણ જેટલી વાર પ્રિયા પર નજર પડતી ત્યારે મે જોયુ એ મારી સામે જ જોતી જ હતી એ વાતને અઠવાડીયુ વીતી ગયું .

ટ્રીન ટ્રીન ટ્રીન ટ્રીન

આંખ ચોળીને હું ઉભી થઈ . ઘડિયાળમાં નજર ગઈ તો સવારનાં ચાર વાગ્યા હતા. જરૂર રોંગ નંબર હશે બે મિનિટ એમ થયું કે

પાછી સુઇ જાવ પણ રીંગ બંધ થવાનું નામ જ નહોતી લેતી આખરે મે ફોન ઉપાડ્યો. “આશા, નીલુ બોલુ છુ , જલ્દી ઘરે આવ , પ્રિયાએ આત્મહત્યા કરી લીધી છે , ને આકાશ બહારગામ ગયો છે મને બીક લાગે છે કે એ મારી માટે કંઇ લખીને તો નહી ગઈ હોય ને , પોલીસ મને પકડીને લઈ તો નહી જાય ને, તુ જલ્દી આવ બસ.હું સફાળી બેઠી થઈ ગઈ કે આ શું થઈ ગયું ? શું કામ થયું ? વધારે વિચાર કરવા કરતા હું જલ્દી કપડા બદલી ને નીલુનાં ઘરે જવા નીકળી ગઈ પ્રિયાએ બેગોન સ્પ્રે પી લીધુ હતુ . પ્રિયાની આવી હાલત જોઇને મને અરેરાટી થઈ ગઈ . પણ હવે મારુ કામ હતુ કે એની સ્યુસાઈડ નોટ શોધવાનું , મારી દોસ્તી એ મને સ્વાર્થી બનાવી નાંખી હતી . નોટ વધારે ગોતવી ન પડી . ડ્રેસીગ ટેબલ પર જ એક કાગળ ઘળી વાળેલો પડ્યો હતો . પોલીસ કેસ હતો થોડી સાવચેતી જરૂરી હતી મે ગ્લોવ્સ પહેર્યા ને પત્ર વાંચ્યો ” મારા મ્રુત્યુ માટે કોઇંપણ જવાબદાર નથી , મને બાળક થવાનું છે પણ હું એને કદાચ બરોબર સંભાળી નહી શકુ એવા નકારાત્મક વિચારો મને પજવતા હતા એટલે મેં આ પગલુ ભર્યું છે તો મારા ઘરનાં ઓ ને હેરાન કરશો નહી . પ્રિયા સચદેવ પત્ર ઠેકાણે મુકીને જલ્દી જલ્દી ગ્લોવ્સ કાઢી નાંખ્યા. હવે મને અને નીલુ ને હાશ થઈ કે પત્રમાં એવુ કંઇ જ નહોતુ લખ્યુ જેનાથી નીલુને તકલીફ થાય. મને અચરજ એ થતુ હતુ કે પ્રિયા મા બનવાની છે એ મને આજે ખબર પડી હતી કેમ નીલુએ મને કહ્યું નહી હોય . પણ પ્રિયાને પોતાના ઉપાડા પોતાને જ નડ્યા . મને દુહ પણ થતુ હતુ કે બે આત્મહત્યા થઈ હતી . સૌ પ્રથમ આકાશને ફોન કર્યો એ ઘરે આવવા નીકળી ગયો પછી પડોશીને ઉઠાડ્યા પછી પોલિસને ફોન કર્યો . પત્રને લીધે વધારે પુછપરછ થઈ નહી . મ્રુતદેહને પોસ્ટમોર્ટમ માટે લઈ જવામાં આવ્યો . પાંચ કલાકે બોડી મલી , અગ્નિદાહ દેવાઈ ગયો . એકવાર તો એવો પણ વિચાર આવી ગયો કે હાશ હવે મારી નીલુ ની તકલીફ ઓછી..આ બનાવને ત્રણ ચાર દિવસ વીતી ગયા. હું મારા ઘરમાં બેસીને ટીવી જોતી હતી. ત્યાં ઘરની બેલ વાગી . ૧૩ દિવસ નીલુ તો આવવાની નહોતી તો કોણ હશે , હું વિચારતી વિચારતી દરવાજો ખોલવા ગઈ સામે પોસ્ટમેન ઉભો હતો , મને એક કવર આપ્યું . મારા નામથી કોઇ કવર મોકલે એ વિચારીને જ મને હસવુ આવી ગયુ. હજી મને પત્ર લખવાવાળુ કોણ બચ્યું છે એ જોવાની મને પણ ઇંતેજારી થઈ . કવરની પાછળ મોકલવાવાળા એ પોતાનું નામ પણ નહોતુ લખ્યું . મે કવર ખોલ્યું

હું પ્રિયા તમારી નીલુની વહુ ..

આટલુ વાંચીને જ મને ચક્કર આવી ગયા . આ શું ? પ્રિયા તો હવે ક્યાં છે ?

મેં તરત નીલુને ફોન લગાડ્યો પણ ત્યાં ગીતાજી વંચાતા હશે એટલે નીલુ એ ફોન ઉપાડ્યો નહી . મે પત્ર વાંચવાનું શરુ કર્યું

આંટી, તમે આ પત્ર વાંચશો ત્યારે હું હયાત નહી હોવ . પણ આંટી તમને સત્ય વાત કહ્યા વગર મરવાની ઇચ્છા નથી અને તમે તો મારી સાથે વાત કરતા નથી તો કેવી રીતે કહુ એટલે પત્ર લખીને જઇશ . કારણ તમે પણ મને જિંદગી ભર ખરાબ સમજો એ મારાથી સહન નહી થાય . આંટી હું ગરીબ ઘરની દીકરી . મારા પપ્પા પગારદાર વ્યક્તિ , મારાથી નાની બે બહેનો , તમારી નીલુ અને આકાશ ની માંગણીઓ રહેતી કે આકાશને ધંધા માટે પૈસાની સગવડ કરી આપે કે જે હું મારા પપ્પાને કહેતી નહી એટલે તમારી નીલુ એ મને ખરાબ કહેવાનું શરુ કર્યું . પહેલા ફ્કત માનસિક ત્રાસ આપતા હતા હવે શારિરીક શરુ થઇ ગયો હતો . એમાં મારે બાળક આવવાનાં સમાચા મળ્યાં . મારે મારા બાળકને આ ઘરમાં જન્મ નહોતો આપવો ને હું પણ ત્રાસી ગઈ હતી એટલે મે આ રસ્તો અપનાવ્યો. આંટી તમે તો હંમેશ સચ્ચાઈ માટે લડ્યા છો તો કેમ કોઇ દિવસ મારા પક્ષે ન વિચાર્યું . તમારી નીલુ તમારી પાસે ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડતી એટલે તમે એમને સાચુ માની લીધુ., મે તમારી બહુ રાહ જોઇ કે તમે તમારી નીલુનો પક્ષ લેવા પણ મારી પાસે આવશો ત્યારે હું તમને હકીકત જણાવી દઈશ પણ ન તમને મારા સુધી કે મને તમારા સુધી ક્યારેય પહોચવા જ દેવામાં આવ્યાં પણ આંટી એક વાત માગુ છુ આજે કે આવતા જન્મે તમે મારા સાસુ બનજો ને .. આ પત્ર વાંચીને ફાળી નાંખજો , મારે એમને સજા નથી કરાવવી . ઉપરવાળો પોતે સજા દેશે એમને . પણ જો આકાશ નાં બીજા લગ્ન કરાવે તો તમે સંભાળજો , એટલે તમારી આંખ પરથી નીલુ નાંમનાં આંધળા ભરોસાની પટ્ટી મારે હટાવવી હતી .

તમારા આવતા જન્મની વહુ પ્રિયા સચદેવ

આ બધુ વાંચેલુ મને માનવામાં નહોતુ આવતુ . મારી આંખમાં થી આંસુ વહેવાનાં બંધ નહોતા થતા . આટલી મોટી ભૂલ મારાથી કેવી રીતે થઈ ગઈ ? મે કેમ પ્રિયાનાં પક્ષે કદી ન વિચાર્યું ? અફસોસ થતો હતો કે નીલુ કરતા તો મારા સાઉ સારા હતા . હું ઉભી થઈ , મોઢુ ધોયું ને પ્રિયાનો પત્ર પોલીસ સ્ટેશનમાં જમા કરાવી આવી . થોડી જ વારમાં મારા મોબાઇલ પર નીલુ નાં અને આકાશનાં ફોન આવવા લાગ્યાં . મે મોબાઈલ સ્વીચ ઓફ કરી નાખ્યોં કે જે મારા તરફથી પ્રિયાને શ્રંધાંજલી હતી

—

નીતા કોટેચા (મુંબઈ, મહારાષ્ટ્ર)

મારી વાર્તાને મળેલ વાર્તા-સ્પર્ધામાં પ્રથમ ક્રમાંક જરુર થી વાંચશો..

http://pustakalaybts.wordpress.com/#comment-125

http://pustakalaybts.wordpress.com/varta-spardha/%E0%AA%B8%E0%AB%8D%E0%AA%B5%E0%AB%80%E0%AA%9A-%E0%AA%93%E0%AA%AB-%E0%AA%B5%E0%AA%BE%E0%AA%B0%E0%AB%8D%E0%AA%A4%E0%AA%BE-%E0%AA%B8%E0%AB%8D%E0%AA%AA%E0%AA%B0%E0%AB%8D%E0%AA%A7%E0%AA%BE-%E0%AA%AA/#comment-126

મરી જવુ છે બધાને , 
પણ જિંદગી જીવતા જીવતા

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

સંબંધોની ભીડમાં જો ગુંચવાઇ ગયા હો બહુ ,

બસ થોડા રોકડા માંગી લ્યો, ઘણા ગુંચવાડા પોતે ઉકેલાય જશે..

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

પપ્પાનું બેસણું

હંમેશ જોવા મળ્યું છે કે આપણો સમય ખરાબ હોય ત્યારે લોકોને આપણે કહીયે તો કહેશે " બહેન , ભગવાન  પર ભરોસો રાખો.." એ વાત ને ધ્યાન માં રાખી આ વાત લખાણી. કોઇક્ને ગમશે , કોઇક ને નહી ગમે પણ સત્ય હકિકત આ જ છે.. કે લોકો આભડવા માટે પૈસા આપવા તત્પર હશે પણ 

જીવતા માણસ માટે  દવા માટે તેઓ નહી દે..

નરેશ,રમેશ,મનીષને પ્રિયંકા આ ચારે ની દોસ્તી શહેર આખામાં વખણાયેલી..ક્યરેય કોઇ એક પણ                                              

       ઓછું એમાં જોવા ન મળે.
.નરેશ,રમેશ અનેમનીષ ત્રણે પૈસે ટકે સુખી,અને ઉડાઉ પણ એટલા.હવે તેઓ નાના નહોતા, ૩૪ વર્ષ નાં થઇ ગયા હતા . ૨૦ વર્ષની દોસ્તી હતી..
રોજ મળવુ, રોજ જમવા જવુ રોજ ફરવા જવું..પ્રિયંકા રોજ ન જાતી એનાં પપ્પાની આવક એટલી ન હતી કે
એ રોજ ફરવા જઈ શકે.એટલે એ ટાળી દેતી ..

   આમ જ એક દિવસ સાંજે ત્રણે દોસ્તારો ફરવા ગયા હતા.બીયરની બોટલ ને હસી મજાક વચ્ચે પાર્ટી મનાવાઇ રહી હતી
ત્યાં પ્રિયંકાનો ફોન નરેશનાં મોબાઈલ   પર આવ્યો.." નરેશ , ક્યાંકથી ૪૦.૦૦૦ મી સગવડ કરીને હોસ્પીટલમાં પહોચને.. મારા પપ્પાને એટેક આવ્યો છે. "
નરેશે કહ્યુ " શાંતિ રાખ , પ્રભુ ભરોસો રાખ બધુ સારુ થઇ જશે"

આ સાંભળીને પ્રિયંકા એ ફોન રાખી દીધો. પ્રિયંકાને ખાત્રી હતી કે એના ફ્રેંડ્સ હમણા પહોચતા જ હશે.. અને એ પૈસા ભરાઇ જવાથી પપ્પાનો ઇલાજ શરુ થઈ જશે . ડોકટરોની બૂમાબૂમ ચાલુ હતી. જલ્દી પૈસા ભરો અમારે બાયપાસ કરાવવી પડશે.. મમ્મી રડતી હતી , નાનો ભાઇ સગા વ્હાલાઓ ને ફોન કરતો હતો..પણ ક્યાંયથી કાંઇ ન થયું .અને થોડી વારમાં ડોકટરે કહ્યુ " પપ્પા નથી રહ્યા"

 આભડવા માટે ઘણા લોકો આવ્યાં. પ્રિયંકા નાં મિત્રો પણ આવ્યાં .પ્રિયંકાએ કોઇ સાથે વાત ન કરી અને ન તો એક ટીપુ આંસુ એની આંખમાં થી નિક્ળ્યું .

  બીજા દિવસ ની સવારે બધા પ્રિયંકાનાં પપ્પા નાં બેસણા નો સમય જોવા માટે છાપા ખોલીને બેઠા.. તેમનો ફોટો હતો અને નિચે લખ્યું હતુ..

"  પપ્પા જ્યારે જીવતા હતા ત્યારે લોકો એ અમને ભગવાન પર ભરોસો રાખવાનું કહ્યુ હતુ..
તો હવે તો તેઓ ભગવાન પાસે જ છે તો મહેરબાની કરીને કોઇ જ ખરખરો કરવા આવતા નહી.. અમને પણ ભગવાન સંભાળી
જ લેશે.. અફ્સોસ છે કે જેને બહુ પોતાના માન્યા હતા એ સમય પર પોતાના બનીને ઉભા ન રહ્યા..ચલો પપ્પાનાં મ્રુત્યુથી દૂનિયા તો ઓળખવા મળી"
 પ્રિયંકા 

નીતા કોટેચા "નિત્યા" 

તુ ચાહે તો ફરી મને છીનવી શકે છે મારાથી,

પણ તુ ચાહે તો...

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

समंदर से कह दो कि अपनी लहरों को संभाल के रखे..

फिर शिकायत ना करे ,

क्योकि हमने  अपने आप में बहुत तुफ्फां छिपा रखे है

नीता कोटेचा

વર્ષોથી હું પોતામાં પોતાને શોધી રહી છુ એ ખુદા,

એક દિવસ તો એની યાદ વગરનો દે મને..

   નીતા કોટેચા "નિત્યા"

કોઈ બાંધે ધારણા આપણી  માટે,

છો ને બાંધતા ,

છે તો એમની જ ને  ..

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

  

લોકો કહે છે કે ગુસ્સામાં બોલાયેલી વાત તો બેભાન અવસ્થામાં બોલાયેલી વાત હોય છે એને મન પર નાં લેવાય .. પણ નાં ગુસ્સામાં બોલાયેલી વાત મનમાં ચાલતા સાચ્ચા પ્રતિભાવ હોય છે , કારણ બહુ વખત થી મનમાં જે ધરબાયેલું હોય છે તે જ ગુસ્સામાં હોઇયે  ત્યારે હોઠ પર આવી જાય છે  . 

                                          નીતા કોટેચા "નિત્યા"

એક પાનું કોરું રાખ્યું જીદગી નું
એ પણ તારી યાદ થી ભીંજાઈ ગયું.

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

છે છેલ્લી જ આ
મુલાકાત આપણી
કહ્યું હતું મેં

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

મને તો હતી

ખબર સ્વભાવની

રડુ તો પણ

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

Dear mama you have always been by my side
sickest thngs i do,which i always hide
when i cry, u also cried..
our lives you enlighten, our dayz you brighten
people say thngs abt me your never listen
and say she is mine
mama u have been so nice and fine
even when i made the biggest mistakes
you even caught me whn i tired to fake
u fed me and lay besides me..wide awake
sometimes i even fought
when others kick me out
i realized why u always shout
u made me civilized,u evn told me luk hot
thats whn i said,"i am your son.u forgot?"
hope life was like when i was 5years old
without ne worries,u helpin me whn i gt cold
SHE is my SON u say when others ask you
people who can understand u are so few
that sometimes doesnt evn include daddy
mama u so special,u mine and m never ready
to face that bad world,whn i alwayz had u as my pearl
u never show the problems on that face
whn ya angry ur eyebrows u raise
your daughter cant see you go nowhere far
she'll also get you ur fav car..
she promises she gonna make u proud
n she gonna shout ur name out LOUD
u gonna walk with that pride
i might fall be there beside
coz i cant imagine my life without mama
m so fortunate 2 have ya itz my karma
i wuldnt have been in this world
if u wuld have heard the doctors wrds
u wanted me to open my eyes
imaginin i wuld be the GIRL or the boyish TYPES
heres your daughter mama she can be however u wanna
give away ma life for ya..
i wanna thank ya..you have been so bold
mama u gonna be the same for me even when old
coz now itz ma tym to take care if u get cold
i jus wanna wish ya happy birthday
m urs mama,ur son proudly u can say........!!!
-Riddhi Kotecha

બા, શું કહુ ? તમને ગયે ૩૬૫ દિવસ વીતી ગયા , પહેલા જ્યારે તમે દર વર્ષે બાપુજી ની તીથી નાં દિવસે કહેતા " નીતા, ૩૦ વર્ષ થયા તારા સસરા ને ગયે, જો હું હજી જીવુ છુ, બા જુઓ હવે અમારે એમ કહેવાનું આવ્યું કે  " બા ને એક વર્ષ થઈ ગયું. ગયા વર્ષે ચોથ નાં રાતનાં અઢી વાગે ડોકટરે જાહેર કર્યું કે બા હવે નથી રહ્યાં.. અને ગઈ કાલે રાત્રે અઢી વાગે મારી નિંદર ઉડી ગઇ. સાળા ત્રણ સુધી પાછી નિંદર ન આવી , એ જ બધુ યાદ આવતુ હતુ, પછી  આંખ લાગી ને જાણે તમે મારી સામે ઉભા હતા. અને મને કહ્યુ" નીતા ઊઠ , નાનકી નો કોલેજ નો સમય થઈ ગયો એને ઉઠાડવી નથી તારે. પછી તમારા દીકરા પાસે ગયા એમનાં માથા પર હાથ ફેરવ્યો, પછી બંને દીકરી ઓ નાં માથા પર હાથ ફેરવ્યો , હું તમને જોતી હતી ત્યાં તમે દેખાતા બંધ થયા ને હુ પાછી તમને ગોતવા બીજી રુમમાં આવી અને હર વખત ની જેમ નાના રસોડામાં આપણે બંને ભટકાણા, અને હું કાંઇ કહુ ત્યાં તો મારી નીંદર ઉડી ગઇ, બા તમે મારી સાથે જ છો અને હંમેશ રહેશો,, miss uuuu બા....

http://www.gujaratsamachar.com/20120110/purti/sahiyar/6Vachkni%20i.html

aaj na gujrat samachar ma maari aavelo kavita...

ક્યાં લગી પહોંચ્યા?
નીતા કોટેચા ‘‘નિત્યા’’
(ઘાટકોપર-મુંબઈ)

સફળતાની સીડી મારી માટે બની જ ન હતી, દોસ્તો ને એનો અંદાજો આવી ગયો હતો એટલે જ તો આજે હું જિંદગી સાથે એકલી સંઘર્ષ કરૂ છુ..

નીતા કોટેચા..

અત્યાર સુધી તારો હાથ હતો મારા હાથમાં

તે હાથ સરકાવ્યો ને મારી નીંદર ઉડી ગઇ..

નીતા કોટેચા

આજે બાલ દિવસ..

શુ આપણે બાળ દિવસ ન ઉજવી શકાય?

બધાં કહેતા હોય છે કે પપ્પા જ દીકરીઓને વધારે પ્રેમ કરે.. મારી મમ્મી પણ મને પ્રેમ કરે છે અને ભાઈ ભાભી પણ.. પણ કદાચ પપ્પા હોત તો બાળપણ હજી હોત પપ્પા સાથે બાળપણ પણ ચાલ્યું ગયું , એ દિવસો યાદ છે જ્યારે સાંજ પડે હું રમવા જતી ને પપ્પા આવતા ને મમ્મી બાલકની માં ઉભી રહેતી અને કહેતી કે જલ્દી ઉપર આવ પપ્પા આવે છે. અને હું ઘરે આવીને ચૂપચાપ ભણવા બેસી જતી. એ દિવસો પણ યાદ છે જ્યારે મારાથી એક કપ ફૂટી જતો અને હું ભગવાન નાં નામની માળા કરવા બેસતી કે હે ભગવાન મને મમ્મી વઢે નહી અને પપ્પા પોતા પર લઈ લેતા કે મારાથી ટુટ્યો. અને ત્યારે જ્યારે હું મોરાક્રાત કરતી ને સાંજ પડે પપ્પા ધીરે થી કાનમાં પૂછતા" ચલ છૂપી રીતે સેન્ડવીચ ખાઈ આવીયે.. કોઇને કહીશુ નહી.. અને મને લાલચ આવતી કે ચલ ને ભગવાન ક્યાં જોવે છે? પણ મમ્મીને અંદાજો હતો એટલે એ નીચે જ ન જવા દેતી. અને મોરાક્રાત કરાવ્યાં પૂરા.. ચાલો આજે પાછાં એ દિવસો યાદ કરીયે ને પપ્પાની યાદ માં ને મમ્મીની હૂંફમાં પાછુ બાળપણ ઉજવીયે.. બધાના મનમાં હજી બાળપણ છુપાયેલું છે એ બાળ માનસ ને મારા પ્રણામ અને મારુ વ્હાલ. જોજો એવો એક પણ મોકો ન મુકતા જ્યારે નાના બચ્ચા થવા મળે..

કાશ એ સંભાળવા વાળા પાછા આવી જાય.

નીતા કોટેચા " નિત્યા"

ફરિયાદ જેનાં વિરૂધ્ધ છે એનાં જ અતા પતા નથી,

કોને કરું ફરિયાદ, એને તો મારા દર્દની ખબર જ નથી..

નીતા કોટેચા

મોટા વગરનાં મોટા દિવસો કેવા?

બાના મંદિરનો શંખનાદ
બાના ઠાકોરજીના ઝારીજી ભરવા
બાના યમુનાષ્ટકના પાઠ કરવા
બાના મસ્ત બનીને ભજન ગાવા
બાના પાલવનો ફરતો છેડો
બાના બોલવાનો એ મીઠો રણકો
બાના હસવાનો એ મસ્ત ટહુકો
બાના પગરવનો એ સળવળાટ

આજે પણ અમને ભાસ થાય છે કે બા ક્યાંય નથી ગયાં ,
બા તો અહીંયા જ છે અમારી પાસે .... અમારી સાથે....


નીતાકોટેચા "નિત્યા"

તારી અને મારી દોસ્તીમાં ફરક એટલો કે, મને મળીને તારી તરસ છીપાઈ ગઈ ને તને મળીને મારી તરસ વધી ગઈ..
તને મળ્યો સંતોષ તેથી હું થઈ ખુશ, પણ એકલું રહેવાનું તો મારા નસીબમાં જ આવ્યું ને..

નીતા કોટેચા..

વધેલ અનાજ ફાટેલા કપડાં લોકો પ્રેમ થી ગરીબો ને આપી દેતા હોય છે

પ્રેમને ક્યાં વહેચાતો લેવા જવો પડે છે કે લોકો હવે આટલાં કંજૂસ થઈ ગયાં છે....

નીતા કોટેચા

સાંભળ્યું છે કે મૃત્યુ પછી લોકો બહુ યાદ કરે છે,

હે પ્રભુ મારા પણ શ્વાસ પૂરાં કરી નાખ ને..એ બહાને જો એ મને યાદ કરી લે થોડું..

નીતા કોટેચા

થોડું હસતા શીખું ને પાછું રડાવી દે છે દુનિયા..

ખબર નથી લોકોને મારી સાથે વેર છે કે મારા હાસ્ય સાથે કુદરત ને..

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

३ September 2011

આ મહિનાનાં સ્ત્રી મેગેઝીનમાં મારી વાર્તા છપાણી છે "દીકરી જ સાચ્ચો દીકરો" જરૂર થી વાંચશો.. http://www.sandesh.com/sandesh_article.aspx?newsid=324420

સાદગી મા જ સૌદયૅ હોય છે.

તુટી ગયેલા હ્રદયનું આંસુ જ આભુષણ હોય છે..
કહે છે વજન હોય છે,એટલે આંસુ નીચે દડી પડે છે

... સાચ્ચી વાત છે કારણકે એ આંસુ માં આપણો કોઇકને કરેલો સાચ્ચો પ્રેમ હોય છે..
અને

સાથે કોઇકની બેવફાઈ હોય છે...

નીતા કોટેચા..

જેમની સાથે દિવસ રાતનો સાથ હતો, જેમની સાથે મમ્મી કરતા વધારે વર્ષો વીતાવ્યા, કે જેઓ મારા સાચ્ચા સખી હતા.હંમેશ સાચ્ચી સલાહ આપતા..મે એક સાચ્ચા મિત્રને ગુમાવ્યું હોય એટલુ મને દુખ થઈ રહ્યુ છે. આજે પણ મને લાગે છે કે જાણે તેઓ ઘરમાં આંટા મારી રહ્યા છે. રોજ રાતનાં સપનાંમાં તેઓ આવે છે , પણ હકિકત એ છે કે તેઓ મારાથી દૂર ચાલ્યા ગયા છે..એવી રાહ પર કે જ્યા થી પાછાં આવવાનો કોઇ રસ્તો નથી..૧૭/૮/૨૦૧૧ રાતનાં ૧.૪૫ નાં તેઓએ આ દેહ છોડ્યો, અમે પાસે જ હતા અને શ્રી ક્રુષ્ણ શરણં મમ ની ધુન બોલતા હતા. કેટલી પણ કોશિશ એમને રોકી ન શકી..miss uuuu બા..

વ્હાલા બા...

હતું આપણું ઘર પાંચ ખૂણાનું

આજે મારા ઘરનો એક ખૂણો ખાલી થઇ ગયો.

મારો ત્રેવીસ વર્ષનો સથવારો એક પળ માં છૂટી ગયો,

ખોટ જે પડી છે મને તમારા જવાથી , એ મારુ મન જ જાણે છે.

સાથ હતો આપણો દિવસ રાતનો વર્ષોથી

બસ, હવે તો જીવનમાં એકલતાનો સાથ વધી ગયો..

કહ્યું વાદળને કે જરા જઇને મારો સંદેશો તો આપી આવો એને
કે હુ કરુ છુ પ્પ્રેમ એને બહુ..
વાદળે કહ્યું " હુ તારા આંસું નો ભાર ઉપાડીને જઈ નહી શકું,
ત્યાં પહોંચીશ ને બસ ખાલી વરસી પડીશ..
નીતા કોટેચા.. "નિત્યા"

હાયકુ

પહેલી વાર કોશિશ કરી છે હાયકુની..

તારી જ રાહ

જુવે છે આ મન ને

વરસે આંખો..

નીતા કોટેચા "નિત્યા"

મુંબઈ સમાચાર માં તારીખ 0૬/૧0/૨૦૧૦ ના છપાયેલ મારી કવિતા

મુંબઈ સમાચાર માં તારીખ ૧૫/૦૯/૨૦૧૦ ના છપાયેલ મારી કવિતા

મુંબઈ સમાચાર માં તારીખ ૨૫/૦૮/૨૦૧૦ નામ છપાયેલ મારી પ્રથમ કવિતા

વ્હાલા મિત્રો

મારા માટે ખુશીનો દિવસ આવ્યો છે કે મારી લખેલ ટૂંકી વાર્તાનું પુસ્તક પ્રકાશિત થયું છે..મહારાષ્ટ્ર ગુજરાતી સાહિત્ય એકેડેમીનાં સાથ થી આજે આ પુસ્તક પ્રકાશિત થઇ શક્યું છે.

બ્લોગ જગતનાં મિત્રો એ જ મને પ્રોત્સાહન આપીને આગળ વધવામાં સાથ આપ્યો છે. આજે મારી ખુશીમાં હું આપ સર્વેનો સાથ માંગીશ કે બધાં મારી સાથે હંમેશ રહેશો..આપ સર્વે એ દૂર રહીને પણ મારો હાથ સદા પકડી રાખ્યો છે..હુ આપ સર્વેની આભારી છુ. આ સાથે મારા પુસ્તકના કવરપેજ નો ફોટોગ્રાફ મોકલું છુ..બસ આપ સર્વેનાં સાથ ની આશા સાથે.....

આપ સર્વેની નીતા કોટેચા

બ્લોગનો જન્મ દિવસ

આજે મારા બ્લોગને ૨ વર્ષ થયાં..

અહીંયાં આવવાથી મને બહુ સારા લોકો સાથે મુલાકાત થઇ..

હુ બધાનો ખૂબ ખૂબ આભાર માનું છુ કે તેઓ એ હંમેશ મને સાચ્ચુ માર્ગ દર્શન આપ્યું છે...

બસ આપ સર્વેનાં આશીર્વાદ અને પ્રેમ હંમેશ મને મળતા રહે એ જ પ્રભુ પાસે પ્રાર્થના કરીશ...

શબ્દો ખોવાઈ ગયા છે સંબંધો ની માયા જાળ મા..

અને અટપટું લાગે છે સગળુ ..

આ દંભ ભરી દુનીયા માં..

ગોતવા લોકો નો પ્રેમ નીકળી ગઈ છુ,

હુ તો શ્વાસ ઉધાર મૂકી ને...

પણ પોતાનાં રહ્યાં નથી પોતાનાં હવે,

જીવન મરણ વચ્ચે નાં સંબંધ સુધી...


નીતા કોટેચા

આ મને શું સપનું આવ્યું કે તમે પાસે હતા..

અને હવે મને કેમ તમે દેખાતા નથી ..

અને આ શું??

મને થયું કે તમે મારા હતા..

પણ હવે તો સપના માં પણ મલતા નથી તમે...


નીતા કોટેચા..

ધારતા ધારતા બધુ, જિંદગી પુરી થઈ ગઈ ...

અને તુ મારી, તુ મારી.. કહેતા કહેતા જિંદગી પુરી થઈ ગઈ ..

હુ જ મૂરખ ..ના સમજી આ જગત નાં સંબંધો ને...

અને બધાને હ્રદય માં રાખતા રાખતા જિંદગી પુરી થઈ ગઈ..


નીતા કોટેચા

ઊકળતા આંસું મે જો્યા..

અને ઠંડાં નિસાસા મે જો્યા..

જરા જરા સી વાત પર માણસ ને મે ટુટતા જો્યા..

હવે ક્યાં રહી છે એ સહનશકતી ની વાતો ..

હવે તો વાતે વાતે માણસ ને મે વેચાતા અને ખરીદતા પણ જો્યા..

કરશું ક્યારે પોતાનાં આત્મા નો ઉધ્ધાર??

અહીંયાં તો ક્ષણે ક્ષણે મે આત્મા ને કચડતા જોયા....

હવે ભરોસો કરવો કોનો ..

અહીંયાં તો ભગવાન ને પણ હવે રીસાતા જો્યા..


નીતા કોટેચા

દુનિયા મા એ લોકો ને જ પોતાનાં ગુરુ માનો જે તમને હેરાન કરે અને તમને હાનિ પહોચાડે..
તમને દગો આપે અને તમારી સાથે બેવફાઇ કરે..
એ જ જીવન જીવતા સીખડાવે છે..

નીતા કોટેચા

સમય ક્યાં છે કોઇને કે એ સમય કાઢે મારી માટે..

અને સમય કયાં છે કોઇને કે જે પુછે હાલત મારી ...

આટલા વર્ષો માં મળ્યાં એવા જ બધા ..

ચલો આજ એક નો ઉમેરો થઈ ગયો...

નીતા કોટેચા

ઓ મમ્મી મને માફ કરી દે જે..

એક વાર તુ રડી પડી હતી ...

મારાથી તને જોર થી કંઇક કહેવાઈ ગયું હતું..

પણ તુ રસોડા માં કામ કરતા કરતા રડતી હતી..

મને જણાવવા ન દીધુ હતું..

અને હુ અચાનક પાણી પીવા રસોડાં માં આવી ,

તો જોયુ તો તારી આંખો માં થી અશ્રુ સતત વહેતા હતા.

મે પૂછ્યું શું થયું મમ્મી,કેમ રડે છે??

તો તે કહ્યું નીતા, મારુ બાળક મને જોરથી કંઇક કહે તો હુ કેમ સહન કરુ??

મને બહુ જ દુખ થયું હતુ..મે મારી માતા નું હ્રદય દુભવ્યું ..

હુ એને વળગી પડી અને મે કહ્યું તો તુ મને વઢ ને ..કેમ ચુપચાપ રડે છે??

તો તે કહ્યું ..ના, હુ જોર થી બોલું તો તને દુખ થાય ને નીતા...

એ વાત આજે પણ યાદ કરીને હુ રડી પડુ છુ મમ્મી..

મને માફ કરી દે જે મમ્મી ..

નીતા કોટેચા..

http://sab-ras.blogspot.com/2009/03/blog-post_5267.html

સ્વાતંત્ર્ય દિવસ

મારી વાર્તા કે જેને મળેલુ ત્રીજુ ઇનામ ..જરુર થી વાંચશો...

શું કરવુ

તારા અને મારા હ્રદય વચ્ચે આ દીવાલ બંધાણી ક્યારે ખબર ન પડી ...

પુલ ટુટત તો ચાલત..આ દીવાલ નું શું કરવુ??

તારા અને મારા સંબધ વચ્ચે આ શંકા આવી ક્યાંથી ...

અબોલા હોત તો ચાલત પણ આ નફરત નું શું કરવુ??

તારા અને મારા વચ્ચે આ મૌન ક્યાંથી આવ્યુ ખબર ન પડી ...

ઝગડો થયો હોત તો ચાલત..પણ આ શીત યુધ્ધ નુ શું કરવુ??

તારા અને મારા વચ્ચે સંબધ જ ન બંધાણો હોત તો ચાલત..

પણ આ તારા વગર જીવાતુ નથી એનું શું કરવુ..ખબર નથી પડતી...

નીતા કોટેચા...

જીવન એક સંઘર્ષ....

શ્રધા..

પીળા પાંદડા જેવા દિવસો

ઝડપથી ખરી રહ્યા છે..

હવે, સમયની ટોચ પર

લીલાંછમ પર્ણો જેવી રાતો

અને

રંગીન પુષ્પો જેવા દિવસો બેસશે..

દુરની ડાળી પરનું પંખી ચહેકી ઊઠશે

એ સાચું છે કે પાનખર તમારું

સર્વસ્વ હરી લે છે ...

પણ બદલામાં તે તમને અર્પે છે ,

વંસત.

એક ઉષ્મા ભરી વંસત....

યશોદા પલણ...

નમસ્તે મિત્રો ...

તમારી દુનિયા માં હું આજે પ્રથમ વાર પ્રવેશી રહી છું..મારું નામ યશોદા પલણ ..હું લેખીકા છુ..અને કવયિત્રી પણ છું..મારા બે પુસ્તકો "એક દંડીયો મહેલ" અને "ઓકટોપસ" પ્રકાશિત થયા છેં...

તમે મને મળ્યા હો તો તમારાં મનમાં વિચાર થાય કે હુ કઇ રીતે લખતી હોઈશ..કારણ કે હું ફિઝિકલી હેન્ડીકેપ છું..સાત વર્ષ ની ઉમરે રુમેટોઈડ આર્થ્રાઈટિસ નામની બીમારી લાગુ પડી ત્યારથી હું લગભગ પથારીવશ છું..બન્ને પગ ગોઠણ માં થી બેન્ડ થતા નથી ..જમણો હાથ સીધો રહે છેં..અને બન્ને બે આંગળી ઓ વાંકી રહે છે...એ વાંકી આંગળીઓ વચ્ચે પેન પકડીને સૂતા સુતા જ લખું છું...

અપંગતા ને તો સહી લીધી પણ હવે મારી આંખનો રેટિના નબળો પડી ગયો છે ..આંખની રોશનીને બચાવવા મારે દર બે મહીને ઇંજેકશન લેવા પડે છેં...ડો... રાહત નાં દરે રૂ... ૫૦૦૦ ...ઇંજેકશન દીઠ ફી લે છે એક વર્ષ નાં ૬ ઇંજેકશન એટ્લે ૩૦,૦૦૦ રૂપીયા.. હુ ફકત પાંચ વર્ષ ઇંજેકશન લઊ તો પણ દોઢ લાખ નું બજેટ થઈ જાય આટલો ખર્ચ મને પોસાય એમ નથી પણ આંખ મારું જીવન છેં..આંખને બચાવવી તો પડશે જ મિત્રો..તમે મને મદદ કરી શકશો મિત્રો??.આવવા જવાના સાથે મળીને ૮૦૦૦ સુધી નો ખર્ચ થાય છે..

મારુ સરનામુ...

યશોદા પલણ

ડી. લોહાણા મહા પરિષદ

૧ લે માળે...રૂમ નંબર ૩૯..એન .એસ રોડ,

મુંલુડ (વેસ્ટ)...મુંબઈ ૪૦૦૦૮૦..

કોઇ ચેક થી જો આપવા માંગતા હો તો yashodaa palan નાં નામે ચેક આપી શ્કો છો...

મારા ડો..નું નામ

DR.ગૌરવ શાહ...mob. no. 9820047411

નેગમ મંદિર ..બોરીવલી વેસ્ટ...

અને મને જેમને મળવુ હોય તે નીતા ને કહેશે તો એ આપને મારા ઘરે લઈ આવશે...

આપની મિત્ર યશોદા પલણ...

neetakotecha.1968@gmail.com

neetakotecha_1968@yahoo.co.in

બંધ હોઠ પર ફરિયાદ આવી ગઈ

આજ,ફરી કોઈની યાદ આવી ગઇ

માંડ માંદ સપનાં રમતાં શીખ્યા'તા,

હમણા તો હોઠ હસતાં શીખ્યા'તા

ખીલતી પાંદડીઓને પાનખર લાગી ગઈ...આજ...

ઉપેક્ષાની ડાળીએ ખીલેલું ફુલ છું,

વિધાતાની સૌથી ગંભીર ભુલ છું,

જનમી છું જગમાં અભિશાપ લઈ... આજ..

નથી કોઈ મારું , નથી કોઇની હું,

આંખડીના અશ્રુઓને ચુપચાપ પી લઉં,

તમસભરી રાત્રિ કદી પુરી થઈ નહિ... આજ...

અધૂરી રહી ગઈ જીવન કહાણી,

હૈયાની ધરતી સાવ રે સુકાણી ,

ત્રુપ્તિનું બિંદુ એકેય મળ્યું નહિ....આજ..

જુઠી આ દુનિયાના જુઠા સહારા,

અમને પડ્યા મ્રુગજળથી પનારા,

શીતનગરમાં કોઇ કોઇનું નહિ... આજ....

યશોદા પલણ..

હ્રદય મારી પાસે પણ નથી

તારુ દર્દ જો હુ ન સમજુ
અથવા
જો હુ તને દર્દ આપુ ..
તો એક વાત તો પાક્કી કે હ્રદય મારી પાસે પણ નથી..

નીતા કોટેચા.

ન જોયો

ભર બપોરનો છાંયડો જોયો

અને

જોયો સમી સાંજ નો તડકો..

આ દુનીયા માં જોયુ બહુ બધુ

પણ પ્રેમ નો ઓછાયો જ ન જોયો..

બે પંખી કરતા હતા વાત

તો એ વાત કેવી હતી..

ગામ ફર્યા અને દેશ ફર્યા

પણ

સાચ્ચો માનવ ન જોયો..

માનવ છે તરબતર સમ્રુધ્ધી થી

અને છે ભરપૂર બનાવટી સંબંધો થી ..

જોયા અમે તો ક્યાંક, ટોળે મળીને હસતા લોકો ને

પણ મનથી કોઈને હસતા ન જોયો....

નીતા કોટેચા

ચાલો હવે સ્વાગત કરીયે ૨૦૦૯ ની...

કયુ વર્ષ સારું ગયું છે બહુ વર્ષો થી ,કે ૨૦૦૮ ની વાત કરીયે...
પણ હા આ વર્ષે જેટલું નુકસાન થયું એટલો જ ફાયદો પણ થયો...
કેટલાક દોસ્તો એ દગો આપ્યો તો કેટલાક નવા દોસ્તો મળ્યા..
કેટલાક સંબંધી ઓ દૂર થયા તો કેટલાક બહુ નજીક આવ્યા...
કેટલાક ખરાબ વિચારો આવ્યા તો સારાં વિચારો નાં સ્ટોક એ એનું રાજ ચાલવા ન દીધું..
બહુ ગુમાવ્યુ તો બહુ મેળવ્યું ..
તો કેમ કહુ કે ૨૦૦૮ ખરાબ ગયું..રોજ એક નવો સબક એણે સીખવ્યોં..
રોજ કાંઇક નવુ એણે દેખાળ્યું..દોસ્તો નાં સાચ્ચા ચહેરા એણે બતાળ્યાં..
કેમ કહુ કે ૨૦૦૮ ખરાબ ગયું...ના ૨૦૦૮ ખૂબ સરસ ગયું..
તો ચાલો પાછાં તૈયાર થઈ જાઈયે નવા તોફાન ની સામે લડવા..
બાકી ઉપર વાળો તો છે જ આપણી સાથે...
કોઈ ને કોઈ સ્વરૂપે આવી જ જાય છેં..
જે દોસ્તો એ સાથ આપ્યો એનો ખુબ ખુબ ઉપકાર..
અને જે દોસ્તો એ દગો દીધો એનો ખાસ ઉપકાર માનું છુ કારણ કે દુનિયા સાચ્ચી શું છે એ તો એમની પાસે થી જ જાણવા મળ્યું..
ચાલો તો હવે સ્વાગત કરીયે ૨૦૦૯ ની...

નીતા કોટેચા

પરફ્યુમ ની બોટલ...

ભાભી તમને યાદ છે એ દિવસ ,જ્યારે મારા હાથ માં થી તમારી નવી આવેલી પરફ્યુમ ની બોટલ પડી ગઈ હતી ..
તમે સાગર બાબા ને મારી પાસે મુકી ને શાક લેવા ગયા હતા..અને તમારી એ ઉમર વળી કઈ વધારે હતી ..તમે એ તે ફકત ૨૧ વર્ષ નાં જ તો હતા.અને હુ ૧૯ ની. તમારો જન્મ દિવસ ની ભેટ, ભાઈ લઈ આવ્યા હતા...૨૦૦૦ ની એ બોટલ હતી ..તમે કેટલી વાર મને કહ્યુ ,જો તારા ભાઈ મારી માટે લાવ્યા
તમે એ દિવસે શાક લેવા ગયા હતા અને કહીને ગયા હતા કે, મને આવતા મોડુ થાશે..
સાગર રમીને થાક્યો અને સુઈ ગયો...હવે હુ નવરી પડી ..હવે શુ કરુ?
નવરું માણસ નખ્ખોદ વાળે ..એ કહેવત કદાચ ખોટી નથી..અને મે પણ એ જ કર્યું...
નજર ગઈ તમારી પરફ્યુમ ની બોટલ પર.. આને બાળ માનસ કહો કે કંઇક નવુ જોવાની લાલચ કહો પણ હુ મારી એ ઈચ્છા ને રોકી ન શકી ..મને થયુ કે જરા એની સુગંધ લઈ જોવ...અને એનું ઢાંકણું ખોલ્યું અને સાગર બાબા ઉઠી ગયો...અને ત્યાં બેલ વાગી ...બધુ એટલુ ભેગું થયુ કે હુ ગભરાઇ ગઈ ...અને જલ્દી જલ્દી એ બોટલ અંદર મૂકવા જતી હતી ત્યાં એ હાથ માં થી છટકી ગઈ ....અને કાચ ની બોટલ હોવાથી એનો ભુક્કો બોલાઈ ગયો...
દરવાજો ખોલીને જોયુ તો કુરીયર વાળો હતો...મે ધ્રૂજતા ધ્રૂજતા કુરીયર લીધુ...એ માણસ એ મને કહ્યુ "ક્યા બાત હૈ બહોત સુંગધ આ રહા હૈ.."
મને એટલો ગુસ્સો આવ્યો હતો એના પર..જ્યારે કે એણે એવુ કાંઇ નહોતુ કહ્યુ જે વાત પર ગુસ્સો કરીયે...
માંડ માંડ સાગર ને સાચવ્યો..જો સાગર ન હોત અને ખાલી ઘર સંભાળવાનુ હોત તો હુ ભાગી ગઈ હોત..
ત્યાં તમે આવ્યા..અને આવીને જોયુ કે ત્યાં પરફ્યુમ ની બોટલ ટુટેલી પડી હતી..તમારાં ચહેરા પર કેટલાં ભાવ આવ્યા અને ગયાં..
હુ માથું નીચું કરી ને ઊભી હતી...અને તમે મારી નજીક આવ્યા અને કહ્યુ" સવીતા તને લાગ્યું તો નથી ને..."
અને હુ તમને ભેંટી પડી ..અને ખુબ રડી ...મે માફી પણ માંગી..
પણ તમે કહ્યુ હવે રડ નહી પાગલ, બોટલ તો બીજી આવી જાય ..તારું હ્રદય ટુટે તો એને સાંધવા માટે નો દોરો અને સોઈ આ દુનિયામાં ક્યાંય ન મલે..
અને આજે એ વાત ને લગભગ ૪૦ વર્ષ થયાં સાગર બાબા નાં બાળકો ને હવે હુ સંભાળુ છું ...પણ તમે જે મારુ હ્રદય એ દિવસે જીત્યું એનાથી આપણે કદી અલગ ન થઈ શક્યા..કેટલાં એ જણા એ મને લાલચ આપી વધારે પગાર આપવાની..પણ તમને કેવી રીતે છોડી શકુ હુ આ તો હ્રદય નો સંબધ તમે બાંધી લીધો હતો..
નીતા કોટેચા

e -otlo

મને આજે ઠીક નથી લાગતું...નીતા એ કહ્યુ..
કેમ શુ થાય છે? સાસુજી એ પૂછ્યું...
ખબર નહી ગભરામણ થાય છે..બેચેની લાગે છે..નીતા એ કહ્યુ..
જા dr. પાસે જઈ આવ...સાસુ જી એ કહ્યુ..
ના આજે નહી, જોવ છુ કાલ સુધી ઠીક નહી લાગે તો જઇ આવીશ...નીતા એ કહ્યુ...
અને એ થોડી વાર બ્લોગ્સ લખવા માટે કોમપ્યુટર પર બેઠી..
એને એમ થયુ કે જરા જોઈ લઈ કોના mail આવ્યા હોય તો ..
અને જેવી onliine થઈ કે વાત કરવા વાળાઓ ની લાઈન લાગી..
અને ચાલુ થૈ વાતો...એટલી વાતો કે ૨ કલાક ક્યાં નીકળી ગયા ખબર જ ન પડી..
જ્યારે કોમપ્યુટર બંધ કર્યું ત્યારે નીતા ને ખબર જ ન હતી કે થોડી વાર પહેલાં એને ઠીક નહોતુ લાગતુ...
વરજી ઘરે આવ્યા...
બધાને પુછ્યુ બધા મજામાં ને?
સાસુજી બોલ્યાં આમ તો મજામાં પણ નીતા ને સવાર ના ઠીક નહોતુ લાગતુ...પણ પછી સારું છે બધા સાથે પંચાત કરી લીધી એટલે...
વરજી એ હસીને જવાબ આપ્યો...બા ઘરમાં શાંતિ જોઈયે છે ને...કરવા દ્યો એને પંચાત...બધી સ્ત્રીઓ માટે આ ખુબ જરૂરી છે ..એનાથી જ એની તબિયત સારી રહેશે...
અને નીતા મલકાણી અને બોલી હે પ્રભુ તે મને કેટલો સારો વર આપ્યો છે કે જે મને સમજે છેં...
અને એક સહેલી ની વાત યાદ આવી કે નીતા પહેલા લોકો પંચાત કરવા ઓટલે બેસતા અને હવે આ e -otlo છે જેના વગર ન જીવી શકાય...

નીતા કોટેચા

હાસ્ય કથા મા પોતાનુ જ નામ લખાય એવુ મારુ માનવુ છે....
તો કોઇ એમ ન સમજતા કે પોતાની અંગત વાત કેમ બ્લોગ માં મુકી..
આ એક હાસ્ય કથા છે અને plss મે પહેલી વાર હિંમત કરી છે તો સાથ આપજો ...

દોસ્ત

મારી યાદ તને એવું સતાવશે એ દોસ્ત,

કે ,

અરીસા માં જોઇશ તોય તને મારી તસવીર દેખાશે..

.તે મારુ મન તોડ્યું છે એવુ કે કદી જોડાશે નહી ..

પણ બધાં ટુકડા માં તને તુ દેખાશે..

નીતા કોટેચા

મારી સમજ

મારી સમજ ની વિરુધ્ધ્દ હુ જવા તૈયાર નથી..

અને

તારી સમજ ને સમજ્યા સીવાય હું સમજવા તૈયાર નથી...

લોકો કહે છે કે,

અમે કહીયે એ સાચ્ચુ તો હુ સમજુ એ ખોટુ એ માનવા હું તૈયાર નથી...

નીતા કોટેચા

તો દોષ તને જ કેમ

કેવી છે તારી મૈત્રી કે મને ભૂલી ને પણ તુ ખુશ છો..

રોજ એ વિચારી ને હું દુખી થતી..

પણ આજે અચાનક વિચાર આવ્યો કે જીવું તો હુ પણ છું જ ને...

તો દોષ તને જ કેમ???

ભ્રમ

એકલો અટુલો હુ મારી જિંદગી નો મુસાફીર બની ગયો...
તારો સાથ હતો છતાં, હુ એકલો રહી ગયો..
કહે છે લોકો મને, કે તુ પ્રેમ કરે છે મને બહુ ,
છતાં એ માનવા મારો ભ્રમ ઓછો પડી ગયો...
કદાચ મારો જ પ્રેમ ઓછો હશે
એટલે જ .
સાથ આપણો અધવચ્ચે જ ટુટી ગયો

નીતા કોટેચા

નક્કી છેં..

કુદરત કામ કરે છે એ નક્કી છે...
ભલે દેખાય નહી ,પણ એ છે ક્યાંક
એ નક્કી છે....

જતા હોઈયે ક્યારેક કોઈ કામ કરવા
તો હ્રદય રોકે છે એ નક્કી છે....

ન હોય જો આપણી માટે બરોબર કંઇક
તો એ ઇશારો કરે એ નક્કી છેં...

સમજતા આપણને નથી આવડતું
એ વાત અલગ છેં...
પણ એ સમજાવે છેં એ પણ નક્કી છેં....

નીતા કોટેચા...

દિવાળી

મારે ઘરે એક બહેન વર્ષો થી કામ કરે છેં...હમણાં એમણે એમનાં દીકરાનાં લગ્ન કર્યા...વહુ દેશ ની છેં..એણે ત્યાં ખેતરમાં બહુ કામ કર્યુ છેં..એટલે અહીંયાં બધાનાં ઘરનાં કપડાં,વાસણ કરવા એટલે એક નવી દુનિયા હતી એના માટે...

હમણાં દિવાળી માં આપણે ગુજરાતી ઓ મંડી પડીયે ઘરની સફાઈ માટે..ઘરનો એક એક ખૂણો સાફ કરીયે...પણ એ વહુ માટે આ એક અચરજ હતું..કે આપણે તો રોજ સાફ કરતા જ હોઈયે ને તો દિવાળી મા કેમ આટલું બધું કરો...મે મારાથી થયુ એટલુ મે એને સમજાવ્યું કે નવું વર્ષ શરૂ થાતુ હોય ,ચોપડા પુજન હોય..લક્ષ્મીજી ની પૂજા હોય...એટલે કરવાનું હોય...

પણ એણે ચર્ચા કરવાનું માંડી વાળ્યું અને પોતાનાં કામ પર ધ્યાન આપ્યું॥એક દિવસ સાંજે ૬ વાગે મારે ઘરે આવી મને કહે "ભાભી જલ્દી કંઇક જમવાનું આપો..મને બહુ ભૂખ લાગી છેં..

મે કહ્યુ પણ તે આટલી વાર ખાધુ કેમ નહી ??

તો કહે "આજે એક ઘરનું દિવાળી નું કામ કરવાનું હતુ। સવારનાં અગિયાર વાગ્યા થી એમનાંઘરે કામ કરું છું પણ એક કપ ચાહ નું પણ ન પૂછ્યું..અને એમાં પાછાં સાસુ વહુ જગડે માથું દુખી ગયું, ભૂખ્યા પેટે એમનાં ઝગડા સાંભળીને..."
મને કહે "હે ભાભી તમે મુંબઇ વાળા ઓ ઘરની સફાઈ કરો એમ મન અને મગજ ની પણ કરી નાખતા હો તો..અને એ એનાં ખાલી પેટને ભરવા માં ખોવાઈ ગઈ..એને ખબર ન હતી કે એણે કેટલી મોટી વાત કહી દીધી...

કેટલી સાચ્ચી વાત છેં.....આપણે જૂના ઝગડા નથી ભૂલતા..આપણે વર્ષો પહેલાની વાત નથી ભૂલતા..જો મન અને મગજ ની સફાઈ થતી હોત તો કેટલું સારું..જેમ ઘર માં લાગેલ મેલ ધોવા પછી દેખાતો નથી એમ મન અને મગજ નાં મેલ ધોવાતા હોત તો કેટલું સારું થાત...

મને એની વાત સાંભળીને એમ થયુ કે મહાન કોને કહેવા...? જે વાણી વર્તન અને વિચાર, વિચારી ને સારા બતાવે એને કે પછી જેનાં મનમાં પોતે જ આવા વિચારો આવતા હોય તેને???

જેનાં બેંક માં લાખો રુપીયા પડયા હોય એને કે પછી જે બીજા નાં ઘરનાં વાસણ કપડા કરીને પણ આવા વીચારો ધરાવતુ હોય એને????

તો ચલો મિત્રો,

આપણે પણ આજે નક્કી કરીયે કે આપણે પણ બને ત્યાં સુધી મન અને મગજ ની સફાઈ કરી શકીયે..અને ઘર નાં આંગણાં માં દીવો થાય કે નહી પણ કોઈક નાં હ્ર્દયમાં દીવો કરીયે...

આપણે કોઈ અનાથ આશ્રમ કે વ્રુધ્ધાશ્રમ જવાની જરુર નથી કદાચ ત્યાં આપણું આપેલું બહુ ઓછું લાગશે...પણ આપણે આપણાં જ કુટુંબ માં એવા લોકો ને ગોતીયે કે જે હતાશા ની ખાઈ માં ગરકાવ થઈ ગયાં હોય..એને જઈને હૂંફ આપીયે..

એમને એમ લાગશે કે મારુ કે કોઇક છે આ દુનીયામાં ...એનાથી આપણે એનાં જીવન માં દીવો પ્રગ્ટાવ્યો કહેવાશેં...

તો ચલો

પ્રેમ રુપી માચીસ થી લાગણી રુપી દીવો પ્રગટાવીયે...
અને દિવાળી અને નવા વર્ષ નું સ્વાગત કરીયે....

નીતા કોટેચા તથા પરીવાર તરફ થી

બધાને દિવાળી ની ખુબ શુભકામના
અને નવુ વર્ષ ખુબ ખુબ લાભદાઈ નીવડે એવી પ્રાર્થનાં....

નીતા કોટેચા